Münzevi Satırlar

Kaldır kadehini bozuştuğum bütün yanlışlarıma. Bozuştuğum bütün dostlarıma. Terk ettiğim hayatımının aşkına. Kaldır kadehimi sarhoşluğuma, dostlarıma, yalnızlığıma. Şaraba kattığım tuzun tatszılığına. Kaldır kadehini yeni yıla yeniden yeşeren umutlarıma. Gömdüğüm hayallerimin yeniden dirilişine kaldır kadehini. Büs ütünyoldan çıkmışlığıma kaldıır kadehini. Okuyamadığın çaresizliğime. Kaldır bu gecenin şerefine başarız akademik kaderime kaldır kadehini. 

Dünden kalan hüzünleri biriktirdim yamalı bir kumbarada.  Al kır hadi. Ağla hadi durma. Zamanı geldi çoktan. Bu geceyi sana yazdım şiirden devşirme sözcüklerle. Uzun cümleler kurmaya gerek yok. Yaralı portakallardan başladım soymaya hayatı. Anladığımı sandığım yerlerinde tökezledim hep oyunun. Yutkundum dar ağacının dibinde her seferinde... her seferinde sarıldım yaralarıma gökyüzünü diken terzilerin hatrına. Oysa mecalim yoktu nefes almaya. Ağla şimdi hadi durma.

Alkole esir düşmüş bir şair kesti bu gece yolumu.  "Özgürleş" dedi. "Öz gür leş..." "Özgürüm ben." dedim.  "Değilsin." diye diretti.  Çok gitmedim üzerine. Akolün etkisiyle küçük bir çocuk gibi konuşuyordu benimle. Ne mi anlattı. Her zamanki terane. Geçmişe özlem, yeniden inşa... "Değişelim." dedi.  "Değiş." dedim.  Bütün suçu yine ona yıktım sarhoşluğundan istifade ederek. Ses çıkarmadı. "Deniyorum." dedi. Kızdı. "Yol göster bana." Değişmeye karar verdim bu gece. Alkole esir düşmüş şairi değiştirmenin tek yolu bu belkide...

Bu, yalnızlığa ve yeniden yazmaya dönmenin bir beyanıdır. Eski alışkanlıkları kazanmaya yeni hikayeleri anlatmaya geldim.