Öz gür leş

Alkole esir düşmüş bir şair kesti bu gece yolumu. 

"Özgürleş" dedi. "Öz gür leş..."

"Özgürüm ben." dedim. 

"Değilsin." diye diretti. 

Çok gitmedim üzerine. Akolün etkisiyle küçük bir çocuk gibi konuşuyordu benimle. Ne mi anlattı. Her zamanki terane. Geçmişe özlem, yeniden inşa...

"Değişelim." dedi. 

"Değiş." dedim. 

Bütün suçu yine ona yıktım sarhoşluğundan istifade ederek. Ses çıkarmadı.

"Deniyorum." dedi. Kızdı. "Yol göster bana."

Değişmeye karar verdim bu gece. Alkole esir düşmüş şairi değiştirmenin tek yolu bu belkide...