Uzak Samanyolu

Gökyüzünde yalnızlığıma eşlik edebilecek tek bir yıldız bile yok... hava gittikçe soğuyor buğulu camıma kalp çizmeyi bıraktım artık birkaç yıldız kazıdım elimle camıma sonra su olup aktı gitti o yıldızlarda. Yıldızlar mı uzaklaştı bu kadar benden yoksa ben mi uzaklaştım yıldızlardan? Büyüdükçe yitirdiğim şeylerden biri de bu mu yoksa? Oysa küçükken yıldızlarla dolu bir gökyüzü altında yaşıyordum. Şimdi bu koca kentte beton yığınları arasında yıldızları düşleyemeyecek kadar uzaktayım o sonsuz samanyolundan... Yalnızım yıldızlardan uzak ve kalabalık insanoğlunun içinde bu koca İstanbul'da...