Münzevi Satırlar

Örtme üstümüzü ulu orta sevişelim. Yan odada polis illegal işler çevirelim ruhu duymadan. Ve durmadan paylaşalım dudaklarımızı. Bir ağızdan içelim ne varsa sarhoş olana dek. Ve sürdürebildiğimiz kadar sürdürelim kaybetmeden arzularımızı. Bırak gitsin, gitmek istemediğin o şehirlere uçaklar. Sonraki trene yetişirsin benimle kal şimdi. Islanalım birlikte arınıncaya dek ve ayrılalım öğleden sonra güneş batmadan. Beni bir otobüs alır duraktan. Ardımdan el salla sadece sen.

-nasılsın? -bilmiyorum. -konuşamadın mı hala? -konuşamadım. hiç böyle planlamamıştım çünkü. -nasıl olmasını bekliyordun ki? -yani kontrolüm dışında bunun ortaya çıkmasını beklemiyordum. kendimi güzel bir şekilde ifade edebilmeyi umuyordum en azından. çünkü içimde güzel duygulardan başka hiçbir şey yoktu. ve bu güzel duygularımı ona açabilmeyi planlıyordum bir gün. şimdi ise bütün planlamalarım dışında ortaya döküldü bütün duygularım ve hiç beklemediğim bir şeye dönüştü. güzel duygularımın ıspatı peşinde koşacağımı düşünmemiştim hiç... -bilmiyorum ya belki de böyle olması iyi oldu. daha ne kadar tutabilirdin ki içinde bunu. biriktire biriktire nereye kadar? arada bir sahil kenarına yanşıp dökeceksin biriktirdiklerini sulara. neden konuşamadın ki? -bilmiyorum. o kadar da kolay değilmiş. kırgınım, üzgünüm ama bir yandan da yanlış anlaşılmak istemiyorum. bir türlü giremiyorum söze. -çok garip ya sevmek ne karmaşık bir mesele. -ve en kötüsü de ne biliyor musun? bir insan neden sev...

Hepimiz birer kürklüyüz aslında. Giydiklerimizin altında saklı kalan şeyler var her zaman. Kimi zaman ortaya dökülüyor taştığında biriktirdiklerimiz fakat bütünüyle değil elbet. Atılan taş kadar taşar insan...

-napıyorsun? -dünyayı kurtarıyorum. -düşlerinde mi? -evet düşlerimde.

Kırık bir kalp. Hiç sevilmemiş...

Bir köşe arıyor durmadan gözlerim. Kalabalığın içinden sıyrıldığım ilk an kendimi atacağım bir köşe arıyorum. Sağanak bir yağmur gibi ıslatacak yanaklarımı göz yaşlarım. Öyle ahmak ıslatan gibi ağlamak yok. Ağlayacaksam hakkını vererek ağlamalıyım bu sefer. Yitirdiğim bütün hayaller ve geride bıraktığım bütün günler için ağlayacağım. Ve henüz yaşanmamış kötü günler için...

-kendine geldin mi? -ilk defa bu kadar kendimi kaybettiğimi hatırlıyorum. -iyisin değil mi? -iyiyim iyiyim merak etme. sadece biraz kafam güzel hala. -farkındayım. ilk defa kafanın içi bu kadar durağan. -keşke hep böyle kalsa. -keşke ama bunun çözümü içmek değil sen de biliyorsun. -evet ama kısa süreliğine de olsa işe yarıyor en azından. -öyle ama daha uzun vadeli bir şey gerekli. -her gün içemem o kadar da değil ahaha. -yok öyle bir şey değil. alkol dışında bir çözüm üretmeliyiz sana. -haklısın. ben de çok istiyorum ama olmuyor -bu arada üstüne hiç konuşamadık... yeni biri var galiba? -evet. -o da uzaklaştırıyor seni düşüncelerinden biraz. -evet tıpkı alkol gibi ama bir sürekliliği yok. üstüne yazmak istemiyorum daha önce yaşadıklarımı yaşamak istemiyorum. -anlıyorum. daha yavaş gitmelisin haklısın. nasıl devam edeceğini merak ediyorum ama doğruyu söylemek gerekirse. -bilmiyorum ya akışa bıraktım. -iyi bakalım. her şey senin için güzel olur umarım....