Birkaç Satır İz

Kırıldığım yerden kırıyorum bir başkasını ve hiç haberim olmadan. Yaşadığımı yaşatıyorum belkide.. Ait olmadığım, heybesinde bana yeri olmayan o kalbin karşısına çıkıp onun benimle konuştuğu gibi konuşabilir miyim? Peki ya sonra susabilir miyim onun gibi? Bir gün eline bir mektup sıkıştırıp uzaklaşmak belkide en iyisi... Ait olmadığım yerden çekip gitmek... Tek çarem bu. Ve geride birkaç satır iz bırakarak tabii..